zoken

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus zo ha ken.

Adverb

zoken /zoˈkẽːn/

  1. Termen a vez implijet gant ar c'homzer evit diskouez ez a en tu all d'ar pezh zo bet geriet gantañ a-raok, ez a ur bazenn pelloc'h eget kent (goude ar ger a vez doareet gantañ peurvuiañ)
  1. Dirak ur stroll-gerioù
Notenn
Implijet e vez e dibenn ar frazenn, pe e dibenn ar stroll-gerioù.
Diwar levezon ar galleg e vez lakaet gant tud zo dirak ar stroll-gerioù.
Skrivet gant F. Kervella : Pa vez o toareañ un anv evelato e c'hell a-wechoù bezañ lakaet da gentañ : zoken e vreur a zo deuet. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Brest, 1947, 1976, p. 321.)
Dizemglev zo diwar-benn ar varn-se, ha kavout a ra da lod ne zleer ket ober en doare-se gwech ebet. N'eus skouer ebet eus an implij-se e Geriadur brezhoneg an Here.

Deveradoù

  • zoken ma, troienn isurzhiañ hag a vez kavet fall gant lod, ha n'he c'haver ket e Geriadur brezhoneg an Here.
[...] : ma gwaz a blije dezhañ an traoù dalc'het kempenn, zoken ma ne oa ket gwall-gempenn eñ e-unan, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 14.)

Gerioù kar dre o ster

Troidigezhioù

Distagañ

Pouez-mouezh war ar silabenn ziwezhañ.
E gwirionez eo pouezmouezhiet reizh, peogwir eo savet gant daou c'her unsilabennek. Se zo kaoz e kav da veur a hini e tleje bezañ skrivet zo-ken, evel tad-kozh, hag evel zo-mui-ken e Geriadur brezhoneg an Here, hag evel e geriadur ar Gonideg (ma'z eo skrivet zô-kén) .