Mont d’an endalc’had

mervel

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel meruell (1499)[1][2].
Savet diwar ar ger marv hag an dibenn-ger -el.

Verb

Kemmadur Furm
hep mervel
dre vlotaat vervel
amreizh vervel

mervel /ˈmɛr.vɛl/ verb gwan (anv-gwan-verb : marvet) (displegadur).

  1. Paouez a vevañ, dont da vezañ marv
  2. mervel gant udb, gant an anoued, ar glac'har, gant ar vezh, an naon, ar boan-spered, ar riv, ar sec'hed :
  3. gortoz un den da vervel
  4. lakaat da vervel
  5. mervel evel kelien, evel kelien gouez.

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Gerioù kevrennek

  • Mervel zo ret,
    Dimeziñ n'eo ket

Troidigezhioù

Anv-kadarn

mervel /ˈmɛr.vɛl/

  1. Koulz ma varver.

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 505b