gwashañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet gant gwazh hag -añ

Furm anv-gwan

gwashañ /ˈgwasːã/

  1. derez-uhelañ an anvioù-gwan gwazh ha fall; fallañ. Gant ar ger-mell strizh : ar gwashañ, ar washañ
  2. an hini gwashañ, an hini washañ
  3. dirak un anv-kadarn
  4. gwashañ pezh a zo (enebet ouzh gwellañ pezh a zo)
  5. ar pep gwashañ
  6. eus ar gwashañ (enebet ouzh eus ar gwellañ, pe eus ar c'hentañ):
    • Div blac'hig skañv a izili,
      Nezerezed eus ar gaerañ,
      Kouskerezed eus ar gwashañ.
      — (Prosper Proux, Bombard Kerne, Jabadao ha kaniri, Ti-moul. ar Govig, Gwengamp, 1866, p. 96.). Dislavar zo er c'hemmadurioù.
  7. ar gwashañ, ar washañ, evel renadenn-anv:
  8. bezañ ar gwashañ da un den:
  9. bezañ en e washañ, en he gwashañ ( pa gomzer eus avel, brezel, fallamzer, glav, kleñved, poan, trouz) :
  10. gwashañ ma c'hall:
  11. diouzh e washañ:
  12. Da zigeriñ un islavarenn-stag (gwelout ivez gwashañ tra) :


Gerioù enepster

Krennlavarioù