dihunas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dihun-, pennrann ar verb dihuniñ, hag an dibenn-ger -as.

Furm verb

Furm ar verb dihuniñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

Ur manac'h yaouank-flamm, hag a yoa o chom er penn pellañ eus ar gouent, a zihunas o klevet an tennoù fuzuilh kentañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 38.)

Ar flamm a zihunas Paotr-Du kousket en e gropoù e-tal al ludu tomm. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

Gwasa a c'hoarvezas neuze eo e tihunas an aotrou. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 80.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) (se) réveilla ^(fr)