blotaat

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan blot hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at)

Verb

blotaat /bloˈtɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : blotaet) (displegadur)
I. verb gwan

  1. Dont da vezañ blot, blotoc'h
    • <skouer.>
  2. (dre skeudenn-lavar) Teneraat
    • <skouer.>

II. verb kreñv eeun

  1. Lakaat (an douar) da vezañ blotoc'h
    • <skouer.>
  2. (dre skeudenn-lavar) Teneraat
    • <skouer.>

III. (Yezhadur) Kemmadur dre vlotaat : kemmadur a laka ur rummad kensonennoù deroù ger da dreiñ e kensonennoù zo blotoc'h egete

    • <skouer.>

Deveradoù

Troidigezhioù