goude

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg guetig.
Meneget er C'hatolikon (goude).
Da geñveriañ gant an araogennoù wedi e kembraeg ha wosa e kerneveureg.
Deuet eus ar ger predenek *wo-tigu-, ger-ha-ger « e-barzh, da ziwezhañ », deveret eus an anv-gwan keltiek *tigus « diwezhañ » aet da tiug en heniwerzhoneg[1].

Araogenn

Gour Furm
U1 em goude
U2 ez koude
U3g en e c'houde
U3b en he goude
L1 en hor goude
L2 en ho koude
L3 en o goude
D er goude

goude /ˈɡuːde/

  1. Araogenn-amzeriañ goude un darvoud (anv-kadarn, pe anv-verb kemeret evel anv-kadarn )
  2. goude un den (raloc'h)
  3. dirak un anv-verb → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
  4. dirak un anv-verb en tremened → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
  5. goude ma

Gerioù kevrennek

Krennlavarioù

Adverb

goude /ˈɡuːde/

  1. diwezhatoc'h
    • Ur pennadig goude.


Gwelet ivez

Krennlavar

  • Kerse
    Ne deu nemet goude.
    — (Krennlavar.)

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 379.