diwezhatoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an adverb diwezhat hag an dibenn-ger -oc'h.

Adverb

diwezhatoc'h /diɥeˈzatːɔx/ /diweˈzatːɔx/

1. Ur pennad amzer goude.
   • Diwezhatoc'h e komprenis reizh-ha-reizh ster an enskrivadenn-se : [...]. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 12.)
   • Diwezhatoc'h, ken a voe deuet en oad da dennañ ar bilhed, e chomas da vevel war ar maez. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 8.)
   • Leuniañ a reas an aer sioul betek ar vourc'h ha pelloc'h zoken paneogwir e c'houvezjod diwezhatoc'h e oa bet klevet ar c'hri ankenius-se e koumanant ar Poullfank e-lec'h ma 'z oad o c'horo da enderv. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 54.)
   • Ha diwezhatoc'h pa zeuas da vezañ va mamm-gozh ha war an dro' va maeronez, daoust ha reiñ a reas din un anv kouer bennak, Jakez, Yann, Loull pe Bipi ? — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 12.)

Troidigezhioù

• galleg : plus tard ^(fr)

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan diwezhat hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

diwezhatoc'h

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan diwezhat; ha n'eo ket ken fin (hag un den all).
   • Yann a zo eun tammig diwezhatoh ive. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 127.)

Troidigezhioù

• galleg : plus arriéré ^(fr)