tuta

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn tud hag al lostger -a, gant ur c'hemmadur dre galetaat.

Verb

tuta /ˈtytːa/ verb gwan (anv-gwan-verb : tutaet) (displegadur)

1. Klask tud (d'ober ul labour bennak peurvuiañ).
   • — Ec'h an bremañ da ober un dro pell-pell, ha ne zistroin ket d'ar gêr a-raok c'hwec'h miz. (Da duta ec'h ae). [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 231.)
   • Gwechall e teued war ar vro da duta. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 555.)
   • D'ar zadorn d'abardaez e teu an diaoul da duta. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 555.)

Deveradoù

• tutaer
• tutaerezh

Krennlavarioù

• An diaoul a deu da duta d'ar sadorn d'abardaez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 318.)
• D'ar sadorn goude kreisteiz e teu an diaoul da duta. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 318.)

Troidigezhioù

• galleg : recruter ^(fr) (des gens)