gwin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (guin).
Amprestet digant ar ger latin uinum.
Meneget er C'hatolikon (guin).
Da geñveriañ gant ar gerioù gwin en kembraeg, gwyn en kerneveureg.

Anv-kadarn

gwin /ˈɡɥĩːn/ gourel (liester : gwinoù)

  1. Died alkoolek fardet gant chug rezin lakaet e go.
    • Gwin gwenn. Gwin ruz.
    • Digant ur mignon eo gwell kaout dour / Eget gwin digant enebour.[1]
  2. reiñ gwin da ub: skeiñ gantañ ken e wado
  3. gwin glesker: dour
  4. gwin mouar: chug mouar


Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Dictionnaire breton-français, Troude, p. 813.


Kembraeg

Anv-kadarn

gwin gourel, liester gwinoedd

  1. Gwin.