gwin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (guin).
Amprestet digant ar ger latin uinum.
Meneget er C'hatolikon (guin).
Da geñveriañ gant ar gerioù gwin en kembraeg, gwyn en kerneveureg.

Anv-kadarn

gwin /ˈɡɥĩːn/ gourel (liester : gwinoù)

  1. Died alkoolek fardet gant chug rezin lakaet e go.
    • Gwin gwenn. Gwin ruz.
    • Digant ur mignon eo gwell kaout dour / Eget gwin digant enebour.[1]
  2. reiñ gwin da ub: skeiñ gantañ ken e wado
  3. gwin glesker: dour
  4. gwin mouar: chug mouar


Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Dictionnaire breton-français, Troude, p. 813.


Kembraeg

Anv-kadarn

gwin gourel, liester gwinoedd

  1. Gwin.