befe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -fe.

Furm verb

befe /ˈbefːe/

  1. Furm ar verb bezañ e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
— Ne vefe ket gwelloc'h ? — Befe.
Mar befe aesoc'h al labour e c'hallfe ar vugale sikour.
Sane. — Va Doue, Herve, aoun am eus na vefemp gwelet o komz an eil gant egile, rak eun tanteziad a vefe graet warnomp, ma vefemp tapet, goude ar pez en deus laket va zad en e benn. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)
— C'hwistim e vefe skampet Arnus en-dro ? — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 35.)

Stummoù all

Stummoù rannyezhel

Gwelout ivez :

Troidigezhioù