em befe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar em ha befe (furm displeget ar verb bezañ)

Furm verb

em befe /Distagadur ?/

1. Furm ar verb en devout/kaout e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
   • [...], ha n'eo ket merket e nep lec'h em befe ezhomm da ober ar pezh a c'houlennit aze. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 52.)
   • Sellout a rae ouzhin gant spi, en amc'houlou betek n'em befe ket ankounac'haet ! — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 64.)
   • Ha n'on ket sur em befe c'hoant bras d'en em gavout gantañ eno. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 26.)

Gerioù kar dre o ster

• am befe

Gwelet ivez

• ez pefe (az pefe), en defe, he defe, hor befe, ho pefe, o defe
• em bije

Troidigezhioù

• galleg : (j')aurais ^(fr)