az pefe

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar az ha befe, furm displeget ar verb bezañ

Furm verb

az pefe /asˈpefːe/

1. Furm ar verb en devout/kaout en eil gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
   • — Kae da besketa, Kivoron », eme ar Prat, « ha diwall n'az pefe taolioù bazh warc'hoazh vintin digant Ester. Me a zo er gêr hag a zo fouge ennon, o welet ar c'habiten hag e soudarded o chom ganen. Kerzh en da hent ». — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 163.)
   • « Na ro ket da gredi pelloc'h out gwir vab ar roue, rak keuz az pefe. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 52.)
   • « [...]. [...], rak n' az pefe ken neuze nemet ar maro da c'hedal. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 184.)

Gerioù kar dre o ster

• ez pefe

Gwelet ivez

• am befe (em befe), en defe, he defe, hor befe, ho pefe, o defe
• az pije

Troidigezhioù

• galleg : (tu) aurais ^(fr)