traoñienn

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar traoñ hag -ienn.

Kavet en henvrezhoneg (trauyen).

Anv-kadarn

traoñienn /ˈtrãwjɛn/ benel (liester : traoñiennoù)

1. (Douaroniezh/Geografiezh) Izelenn hir, kleuzet gant ur red-dour etre div uhelenn, daou venez.
   • Peb menez, peb traonien d'am c'halon 'zo kaër.
     Ennè kousk meur a Vreizad tèr ! — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
   • Na traonienn zoun na krec'henn sounn ne virent outañ da vont, nag houlennoù ar mor zoken. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
   • Tremen a rae an diskar-amzer hag ar goañv hep diskenn zoken en draonienn, betek ar stêr. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)

Stummoù rannyezhel

• traouienn (stumm tregeriek)

Gerioù heñvelster

• devalenn
• flagenn
• flondrenn
• gwantenn

• kampoullenn
• kanienn
• komm
• nant

• pantenn
• saon
• stankenn
• toullenn
• traoñ

Deveradoù

• traoñiennad

Troidigezhioù

• esperanteg : valo ^(eo)
• galleg : vallée ^(fr)
• saozneg : valley ^(en) , dale ^(en)