traoñienn
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
traoñienn /ˈtrãwjɛn/ benel (liester traoñiennoù)
- (Douaroniezh/Geografiezh) Izelenn hir, kleuzet gant ur red-dour etre div uhelenn, daou venez.
- Na traonienn zoun na krec'henn sounn ne virent outañ da vont, nag houlennoù ar mor zoken. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
- Tremen a rae an diskar-amzer hag ar goañv hep diskenn zoken en draonienn, betek ar stêr. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
Stummoù rannyezhel
- traouienn (stumm tregeriek)