reiñ

Brezhoneg

Savet diwar an anv-kadarn ro hag al lostger -iñ.

reiñ /ˈrɛĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

Reiñ un dra bennak da unan bennak.
- Lavaret e vez n'eo ket mad lezel an dour da heolia a-raog rei anezañ d'al loened. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 216.)
reiñ anaoudegezh
reiñ arc'hant, boued
- Gra se evidon, Jakez kaezh, ha me a roio dit daou c'hant skoed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 203.)
- ...hag ouzhpenn e rofet din c'hoazh ur vichenn vara gwenn ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 176.)
Reiñ ur gwiskad, ur saead bazhadoù, ur predad, ur saead taolioù.
- Ha ne deo ket an dra-se reiñ d'an enebour bazhad evit bazhad, pe , evit lavaret gwell, tenn evit tenn? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 220.)
reiñ bod, lojeiz
reiñ e verc'h da ub
Reiñ urzh, urzhioù
- Herve. — Ya ! eun nebeud urziou am eus da rei d'am zud ha n'ho pezo nemet dizrei d'an ti-man ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 14.)
reiñ e c'houlenn, reiñ e c'hoant,
reiñ un ti, ur ranndi, e feurm, e koumanant da ub.
reiñ un dra bennak e gopr, e kred, e prest da ub.
Reiñ da unan bennak : skeiñ, reiñ taolioù dezhañ.
- Ro dezhañ ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 24.)
- Tap eur bod balan da rei da hennez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 54.)