reiñ
Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Brezhoneg
 |
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
reiñ /ˈrɛĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Reiñ un dra bennak da unan bennak → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
- Lavaret e vez n'eo ket mat lezel an dour da heoliañ a-raok reiñ anezhañ d'al loened. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 216.)
- reiñ arc'hant, boued
- Gra se evidon, Jakez kaezh, ha me a roio dit daou c'hant skoed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 203.)
- ...hag ouzhpenn e rofet din c'hoazh ur vichenn vara gwenn ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 176.)
- reiñ bazhad, bazhadoù,
- reiñ bod
- reiñ un taol
- reiñ urzh, urzhioù
- Un nebeud urzhioù am eus da reiñ d'am zud ha n'ho pezo nemet dizreiñ d'an ti-mañ. — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, p. 14.)
- reiñ da unan bennak: skeiñ, reiñ taolioù dezhañ
- Tap ur bod balan da reiñ da hennezh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 54.)
