reiñ e c'houlenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar verb reiñ, an anv-gwan perc'hennañ e hag an anv-kadarn goulenn.

Troienn verb

reiñ e c'houlenn /Distagadur ?/

1. Ober diouzh c'hoant unan bennak.
   • Doue na ro ket d'an holl peb-hini he c'houlen ;
     Kement hec'h â d'ar studi na vent ket bêleïen. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 168.)
   • — Mar n'hoc'h eus ezhomm nemet a se, e vo aezet reiñ deoc'h ho koulenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 148.)
   • « Ho koulenn a zo roet d'eoc'h. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 14.)
   • Honnez a zoñje ganti e vije roët dezi he goulenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 74, 195.)
   • Ma soñje ganti e oan o vond da rei he goulenn dezi... — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 184.)
   • Mar soñje ganti e oan o vond da rei he goulenn dezi... — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 361.)

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)