tañva

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger krennvrezhonek taffha[1], kar d'ar ger tava (« tañva ») e kerneveureg, eus ur bennrann geltiek *tam ha *tab-, peuzdigenvez, hag a gaver ivez e-barzh « teod »[2].

Verb

tañva /ˈtãːva/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : tañvaet) (displegadur)

  1. Merzout a-ratozh blaz un dra bennak war-bouez an teod.
    • <Skouer>.
  2. (Dre astenn-ster) Debriñ.
  3. (skeudennek) Anavezout "blaz" un dra bennak gant skiantoù all estreget an tañva.
  4. (skeudennek) Bevañ un dra bennak nevez.
    • Setu an daou bried yaouank en o zi nevez, eüruz o tañva o harantez. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 73.)
    • Un doare da beurzeskiñ ur yezh all, da dañva ur sevenadur all... — (Erasmus, tañva ar vuhez e lec'h all..., Sillage, niv. 148, Here-Du 2011, p. 25.)
  5. tañva meur a soubenn : kaout meur a soubenn, gwelout meur a varr-avel, tremen dre ar pikoù


Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar


Troidigezhioù

Furm verb

tañva /ˈtãː.va/

  1. Furm ar verb tañva e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb tañva en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Daveoù

Roll an daveoù :

Anv-kadarn

tañva

  1. reiñ un tañva eus un dra bennak
  2. kaout an tañva