blaz

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : blas

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499) Krennvrezhoneg : blas[1]. Kar d'ar gerioù kembraek, kerneveurek, iwerzhonek ha skosek blas, met heniwerzhonek mlas a zeufe neuze eus ur ger kaltiek *ml-asto-. Da geñveriañ gant ar gerioù mlsati, « lipat » e tchekeg, ha mosatĭ, « sunañ » e rusianeg, kar d'ar ger « mel » marteze.[2]

Anv-kadarn 1

blaz /ˈblɑːs/ gourel (liester : blazioù)

  1. Skiant a dalvez da dañva an traoù (boued, diedoù,...).
  2. Ar pezh a vez klevet gant an teod pa stok ouzh danvezioù 'zo (boued, diedoù,...)..
    Dont a ra dezho da goun blaz ar chistr ha yer Giraumont. — (Abeozen, Dremm an Ankoù, Al Liamm embannadurioù, 2014, p. 90.)


Gerioù heñvelster

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troioù-lavar

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

blaz /ˈblɑːs/ benel

  1. C'hwezh fall, flaer.

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :