diganin
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm araogenn
| Gour | Furm |
| U1 | diganin, diganen |
| U2 | diganit, diganez |
| U3g | digantañ |
| U3b | diganti |
| L1 | diganeomp, diganimp |
| L2 | diganeoc'h |
| L3 | diganto, digante |
| D | diganeor |
diganin /diɡãˈnĩːn/
- Furm an araogenn digant, displeget er c'hentañ gour unan
- — Goulennet diganin, eme an impalaer, ar pez a gerfet, hag e vezin laouen ouz hen rei d'ec'h, rak ho kemer a ran evit va mab. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 665.)
- — Piou out-te, emean, da lemel diganin an den-ze ? — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 77.)
- « Lavarit dirak an holl oc'h gaouier, laer ha muntrer, » eme Job, « pe lazet e viot bremaik. Hag ouspenn, goulennit pardon diganin ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 51.)
- — « [...] ! Mes arabat eo seniñ ar c'hañv re abred, rak marteze hoc'h eontr a zo yac'h-pesk, ha ker buan e vefe gwelet o tont amañ da c'houlenn diganin ur chopinad sistr. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 15.)
- Ha pa glevent diganin ne oan bet na korporal na serjant e stagent da huanadiñ : « Lammet hoc'h eus 'ta dreist ar roudenn ; ne vez ket graet evelse ! » — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 20.)
- Ne zebr ket a voued diganin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- Ze n'aio ket diganin keit ha ma vin kap da vale. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- Eet e oa diganin e-barz ar plad aze. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- « Breur Celestino, ur skouarnad ho po diganin, kentañ tro e touchot adarre ouzh va c'hostezoù ! » — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 35.)