diganeoc'h
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm araogenn
| Gour | Furm |
| U1 | diganin, diganen |
| U2 | diganit, diganez |
| U3g | digantañ |
| U3b | diganti |
| L1 | diganeomp, diganimp |
| L2 | diganeoc'h |
| L3 | diganto, digante |
| D | diganeor |
diganeoc'h /diɡãˈnɔx/
- Furm an araogenn digant, displeget en eil gour lies
- — Nann, Anna, ho kinnig a zo re vraz. Kemeret diganeoc'h ho puez !... [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 261.)
- — Hunvreet am eus en devoa degaset ma zad e listri evit diskar ho kastell, ha lemel ho puhez diganeoc'h. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 34.)
- Pa vez ar veleien o kestal, alies em eus klevet diganeoc'h e roït d'ar person eur c'hroueriad mat a winiz, [...]. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 36.)
- — Ma zud vad, emean, pa voe war an treujou, bean 'mo diganec'h, en han' Doue, eun tammig tan da boac'hat ma fesked ? — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 82.)
- — « Ac'hanta, Yvon, gouzout a rit petra oun deuet da c'houlenn diganeoc'h. Daoust ha ne vije ket eun enor hag eur blijadur evidoc'h kaout eur mab beleg ? » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 43.)
- — « Goude an dra-se, Yann, e c'houlennimp diganeoc'h prestañ deomp ar vag. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 101.)
- Ez an da gemer(ed) anezañ diganeoh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- C'hwi a vo kérsé ganeoh pa'z in-me diganeoh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
- « Gras deoc'h da bareañ buan eus ho kloazadenn ha trugarez deoc'h c'hoazh evit ar skoazell hon eus bet diganeoc'h ». — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 78.)