dont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an henvrezhoneg (diminet).
Meneget en krennvrezhoneg (donet).
Da geñveriañ gant ar verboù dod, dyfod en kembraeg, dos, dones en kerneveureg.

Verb

Emañ ar bagoù o tont d'ar porzh, gant al lanv.

dont /ˈdɔ̃nt/ verb gwan (anv-gwan-verb : deuet, deut) (displegadur)

  1. Tostaat da gaout an den zo o komz (lec'hiañ hag amzeriañ).
  2. Kemm e stad evit kaout ur stad all: Dont pinvidik, dont da vezañ pinvidik.
  3. Dont betek ul lec'h bennak.
  4. dont gant un den, kontrol da mont gant un den.

Troioù-lavar

Notenn

Ne vez ket graet ar blotadur e-barzh ar verb dont

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet dond.

Stummoù all

Deveradoù

Krennlavaroù

Troidigezhioù

Notenn

  1. Dre fazi e klever hiziv, a-wechoù, er bloaz o tont e-lec'h er bloaz a zeu.