dont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an henvrezhoneg (diminet).
Meneget en krennvrezhoneg (donet).
Da geñveriañ gant ar verboù dod, dyfod en kembraeg, dos, dones en kerneveureg.

Verb

Emañ ar bagoù o tont d'ar porzh, gant al lanv.

dont /ˈdɔ̃nt/ verb gwan (anv-gwan-verb : deuet, deut) (displegadur)

  1. Tostaat da gaout an den zo o komz (lec'hiañ hag amzeriañ).
  2. Kemm e stad evit kaout ur stad all: Dont pinvidik, dont da vezañ pinvidik.
  3. Dont betek ul lec'h bennak.
  4. dont gant un den, kontrol da mont gant un den.

Troioù-lavar

Notenn

Ne vez ket graet ar blotadur e-barzh ar verb dont

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet dond.

Stummoù all

Deveradoù

Krennlavaroù

Troidigezhioù

Notenn

  1. Dre fazi e klever hiziv, a-wechoù, er bloaz o tont e-lec'h er bloaz a zeu.