bloñsañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn bloñs hag al lostger -añ

Verb

bloñsañ /ˈblɔ̃sːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bloñset) (displegadur)
I. Diwar-benn an dud, al loened

1. Skeiñ gant un den pe ul loen ken na weler merk an taol(ioù) war e groc'hen
2. En em c'hloazañ o stekiñ ur rann eus e gorf ouzh un dra bennak
   • Lom a oa bloñset e benn, e ziouskoaz ha livenn e gein. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 27.)
   • — Tapet en deus ar voul wer-mañ gant ur splujadenn pemzek metrad, eme ar gelennerez McGonagall da Olier Koad. Hep bloñsañ e benn na kignat e zivvrec'h. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 158.)

II. Diwar-benn an traoù

1. (Dre hevelebiezh) Gwastañ bouedenn ur frouezhenn o stekiñ outi gant un dra bennak
2. (dre skeudenn-lavar) Gwallañ un draezenn, ur pezh arrebeuri, ur savadur, hag all

Deveradoù

• bloñsadenn
• bloñsadur
• bloñsadurezh
• bloñserezh

Troidigezhioù

• galleg : meurtrir ^(fr)