stekiñ
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
stekiñ /ˈstekːĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : stoket) (displegadur)
- tizhout gant an dorn, peurvuiañ, pe gant ur rann all eus ar c'horf
- An avel a c'houeze a dreuz-vor hag am c'hase hag am digase euz an hanter-noz d'ar c'hresteiz, hag euz ar c'hresteiz d'an hanter-noz, en eur steki ac'hanoun en eur vont hag en eur zont ouc'h moger an tour. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 134.)
- stekiñ en un den, en un dra
- Kement draen spern pe drez en deus stoket ennoc’h, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 186.)
- stekiñ ouzh un den, pe ouzh un dra
- An disterañ tra a stok ouzh an den a ra dezhañ kouezhañ. Buhez ar Sent, 1912, p524
- Ur saotr du war ar riblenn-straed a dec'has kuit en ur viaoual pa voe darbet da'm zroad stekiñ outañ. — (Roparz Hemon, War ribl an hent (pemzek kontadenn), Al Liamm, 1971, p. 13.)
- stokañ gwer, a-raok evañ
- ... stokomp asambles, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 15.)