den

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg den.
Meneget er C'hatolikon (den).
Da geñveriañ gant ar gerioù dyn en kembraeg, den en kerneveureg, duine en iwerzhoneg, donios en galianeg.

Anv-kadarn

den /ˈdẽːn/ gourel, (liester : tud, denion, denioù, furm vihanaat denig)

  1. an den : an-unan
  2. ma den: ma fried, ma gwaz (e Treger dreist-holl):
    • -Ma den en deus tapet anezhañ er jardin. -Laret d'ho ten dont d'am c'havout disul gentañ, ha degas gantañ an evnig. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 137.)
    • FULUP. — Kalz re vrao, diouz va c'hoant !... En em glemm a-walc'h a rae he den ouz ar strakell-se ; ne baoueze ket ar paour kaez dogan da vont war gein ar marc'h... — (Jarl Priel, Ar Vatez vihan, Sav niv. 29, Diskar-amzer 1944, p. 11.)
    • Intañvezed : o denioù zo waet tout. Brezhoneg ar Skorv, 148
  3. ma den : a lavared a-wechoù d'ur c'hengaozeer
  4. pep den, kement den
  5. meur a zen : meur a unan, a-wechoù meur a hini → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troioù-lavar

Krennlavarioù

Troidigezhioù

(1)

an den (2)

Raganv

den /ˈdẽːn/

  1. den ebet (gant ur verb er stumm-nac'h peurvuiañ).


Spagnoleg

den

Liamm diabarzh