on

Gwelet ivez : -on

Brezhoneg

Furm verb

on /ˈɔ̃n/

1. Furm displeget ar verb bezañ er c'hentañ gour unan eus an amzer-vremañ.

   • -Piv on? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 32.)
   • Yac'h on evel biskoazh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 59.)
   • Paour on ha memes tra ec’h an a-raok. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 361.)
   • Deuet on a-raok da gaout peoc’h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 409.)

2. a-wechoù ez on
3. Er stumm nac'h: n'on ket.

   • -Dimezet oc'h? -N'on ket, siwazh! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 31.)

Gwelet ivez

• out, eo, omp, oc'h, int
• don, ne don, mar don
• gon
• n'on ket

Troidigezhioù

• spagnoleg : (yo) soy ^(es)

Euskareg

Anv-gwan

on

1. Mat.
   • Egun on

     Demat.

Katalaneg

Etimologiezh

Eus an adverb latin unde.

Adverb

on /ˈon/

1. Pelec'h.

Turkeg

Anv-gwan pegementiñ

on /Distagadur ?/

1. Dek.