skeiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

Ha Yann o skeiñ un taol troad gant e enebour.

skeiñ /ˈskɛĩ/, a-wechoù skoiñ (skoet an anv-gwan-verb anezhañ) (displegadur)

  1. Reiñ taolioù.
  2. gwinkal, pa gomzer eus kezeg
  3. Skeiñ un den, pa gomzer eus ur c'hleñved, ur boan
  4. skeiñ un dra bennak (taolioù, dour, moneiz, taboulin)
    skeiñ taolioù (bazhadoù, skouarnadoù) gant un den, ul loen
    skeiñ un taol e kalon un den
    skeiñ kaoc'h en avel : mont d'ar pevarlamm
    skeiñ mein gant un den
    skeiñ arc'hant er mor
    skeiñ e benn gant ar voger
  5. Skeiñ war un den pe war un dra (skeiñ war un nor, war an houarn)
    • Me a veze skoet warnon ken e varve ma izili ouzhin. TBP 2/349, 3/27
  6. Skeiñ gant ul loen, gant un den -> skeiñ gant unan bennak
  7. Skeiñ war ul lec'h bennak
  8. Skeiñ war-du un dra bennak/ul lec'h bennak
  9. Skeiñ ub, pe udb, d'an douar, d'an traoñ : diskar

Stummoù all

Gerioù heñvelster


Troioù-lavar

Troiennoù keñveriañ

Krennlavaroù

Troidigezhioù