krignat
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
Verb
krignat /ˈkrĩɲat/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : krignet) (displegadur)
I. verb gwan
II. verb kreñv eeun
- Didammañ un dra bennak diwar-c'horre, a dammoù bihan, gant an dent
- Ro eun askorn da grignad d'ar hi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 288.)
- Mar tigouez d'eur havr krignad eur wezenn, e tizeho. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 288.)
- Ne vez ket brav mont da grignat ar memes askorn hag eñ ; e gwirionez, pep hini a zo pont ha plankenn dindanañ hag ar re yaouank bepred a vez fouailhet gantañ. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 157.)
- (Dre astenn-ster) Debriñ nebeut, a c'henaouadoù bihan
- (Ent krenn) (Pemdez) Debriñ
- — Ac'hanta, un eiler zo aze da sikour, ma teuez da vervel, a respontas Ron diseblant, oc'h adkregiñ da grignat e damm boued yen. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 161.)
- (Dre hevelebiezh) Bruzunañ ar mein, an douar, o lakaat da goazhañ a-nebeudoù ha dre hir amzer (diwar-benn elfennoù zo eus an natur evel ar mor, an avel, ar glaveier da skouer)
- (dre skeudenn-lavar) Dismantrañ, distrujañ tamm-ha-tamm ar c'horf, ar spered (en tu gouzañv peurvuiañ)
- (dre skeudenn-lavar) (Pemdez) Bevañ diwar-goust unan bennak ; sunañ
- Me na blij ket din beza o krignad an dud evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 288.)
- (dre skeudenn-lavar) (Pemdez) Laerezh