gounit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar guinit en henvrezhoneg.
Meneget er C'hatolikon (gounit).
Da geñveriañ gant ar verboù gweini, gweinyddu (servijañ en brezhoneg) en kembraeg, gwaynya en kerneveureg.

Verb

gounit /ˈɡũː.nit/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. gounit, pa c'hoarier, pe pa en em ganner:
    • evel anv-verb:
  2. gounit gant unan bennak, ouzh unan bennak : pa c'hoarier gantañ, outañ, enep dezhañ
  3. gounit war unan bennak. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
  4. gounit gant ar fall
  5. gounit arc'hant:
  6. gounit ar seizenn.
  7. gounit war unan bennak


Stumm all

Deveradoù

Troioù-lavar

  1. gounit bara
  2. gounit tachenn

Krennlavar


Troidigezhioù