grin

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gra-, pennrann ar verb ober, hag an dibenn-ger -in.

Furm verb

Furm ar verb ober e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.

Hep kemmadur :

Ne ri ket krampouezh ? - Grin.

« [...] ; n'her grin biken, hag aliañ a ran ac'hanoc'h da ober eveldon. [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 179.)

« [...] ; n'hen grin biken. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 92.)

« Mat ! n'her grin ket koulskoude!» — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 84.)

- Ha ma na rez ket goude ar pez a lavarez ?
- Grin da, emezan. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 63.)

Deus pa o grin.

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

Mont a rin ganeoc'h a-greiz ma c'halon.

Chom a rin, ha laouen-bras zo-mui-ken, — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 7.)

Ober a rin va soñj dizale, p’am bo bet amzer da bouezañ ha da zibouezañ hoc’h alioù. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 22.)

− « [...]. Mes gwelout a rin bremaik penaos en em denno eñ e-unan gant e hini. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 96.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

Lom : — « Me a daolo evezh war an treuzoù, ha, bep ar mare, e rin cholori re bar da hini paotred ar Sabad. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 28.)

Troidigezhioù

galleg : (je) ferai ^(fr)
spagnoleg : (yo) haré ^(es)

Gwelet ivez

Saozneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

grin /ɡɹɪn/

mousc'hoarzh