graio

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gra-, pennrann ar verb ober, ur glebiadur notet -i- hag an dibenn-ger -o.

Furm verb

graio /ˈɡrajːo/

  1. Furm ar verb ober e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
— [...] ? Evidon-me, ôtrou person, n'oun ket evit hen tamall, hen graio nep a garo. [...]... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 61.)
— [...] ; ha neuze, me a raio gant ar pezh a vo. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 64.)
— [...] ; hennezh gant un tammig arc'hant, hon tenno a nec'hamant, pe ne raio nikun. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 203.)
— [...]. Evidon-me am eus great eur zac'had, hag a raio c'hoaz pa girin. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 62.)
Emberr e raio glao nemed eur chans a ve. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 206.)
Hag emberr, nemed eur chañs a ve, e raio glao. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 72.)

Stummoù all

Gerioù kevrennek

Krennlavarioù

Troidigezhioù