graint
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
graint /ˈɡrajɲ(t)/
- Furm ar verb ober e trede gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- — [...] : diwezhatoc'h her graint hag hen degasint d'ar prizon e Frañs. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)
- OESTERMARK. — Biken ne raint.
HALFOORSON. — Graint, Kont, graint ! — (Jarl Priel, Kazh ha Logodenn, Al Liamm niv. 91, Meurzh-Ebrel 1962, p. 121.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- « Ra skuilho Doue e c'hrasoù war an tiad tud vat-mañ ha war gement a raint ! [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 45.)
- « [...]. Her flemmañ a raint, hen debriñ a raint a-damm-a-damm... [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 111.)
- Kerlaban. — [...]. Va dilhad a zo dereat, pinvidik, ha trouz a raint. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 10.)
- « [...], ha senti a raint ouzit. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 184.)
- Deskiñ a raint, diwar o c'houst, pebezh tra griz ha yud eo ar brezel. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 85.)