daolo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus taolo gant ur c'hemmadur dre vlotaat (t > d).

Furm verb

Kemmadur Furm
hep taolo
dre vlotaat daolo
dre c'hwezhañ zaolo
dre galetaat digemm
amreizh digemm

daolo /ˈdɔːlo/

  1. Furm kemmet ar verb teuler pe teurel e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
Lom : — « Me a daolo evezh war an treuzoù, ha, bep ar mare, e rin cholori re bar da hini paotred ar Sabad. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 28.)