ganeomp
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm araogenn
| Gour | Furm |
| U1 | ganin, ganen |
| U2 | ganit, ganez |
| U3g | gantañ |
| U3b | ganti |
| L1 | ganeomp, ganimp |
| L2 | ganeoc'h |
| L3 | ganto, gante |
| D | ganeor |
ganeomp /ɡãˈnɔ̃m(p)/
- Furm an araogenn gant, displeget er c'hentañ gour lies
- — [...]. D'eomp da efa bep a vanne c'hoaz enn hostaleuri a zo a-hount, ha deuz ive ganeomp, kere, rak red eo eo kaout nerz ha kaloun araok ober eun taol evel he-man. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 153.)
- Jilig. — [...]. Rak-se, hon eus kavet unan hag a vo kaset da baka morilhoned ganeomp, ne vo ket pell. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 6.)
- — « Bezit dinec'h ! Lom, me a lakaio ar voereb kozh d'ober warc'hoazh he zestamant evidomp, evit ar servij rentet dezhi ganeomp. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 93.)
- — « Ar pezh a zo a nevez eo e rankot dont ganeomp, pe ma ne deuit ket bremaik, ni grogo en ho kabiez. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 164.)
- A-wechoù zoken, e lec'h dont ganeomp, am c'hase gant unan eus e gerent, anvet Ismaël, hag ur sklavour morian yaouank, da dapout dezhañ un nebeud pesked evit e bred. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 11.)
- An ordrenañsoù kozh, ar re bet luc'hskeudennet ganeomp evit un abeg bennak : boestadoù oa diouto avat. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 53.)
- Da heul e veze hep mank ebet abadennoù leñvañ dourek ganeomp hon-daou. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 62.)
- « [...]. Pevar miz a zo ganeomp c'hoazh 'benn bezañ peurbrest. » — (Youenn Kervalan, Dremmoù Arrasate, Embannadurioù Al Lanv, 2009, p. 33.)
- Bezañ ganeomp (diwar-benn ar madoù, an traoù piaouet pe get evit ur pennad)
- — [...]. Mat eo deomp ivez 'ta ober div lodenn eus an arc'hant a zo ganeomp. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 63.)