deus
Neuz
Brezhoneg
- (Furm verb 1) Diwar deu-, pennrann ar verb dont
- (Furm verb 2) Fiwar d- hag eus, eus ar verb bezañ.
Furm verb 1
deus /ˈdøːs/
- Furm ar verb dont en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
- — [...] ; deus em lochennig hag az po dour da evañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 67.)
- — [...]. Deus 'ta, paotr bihan, eme ar Gwalarn, war va c'hein, ha dalc'h mat d'am bleo, rag aon na gouezfes diwar va c'hein. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 73.)
- Deus bepred : na chomez ket da ruza. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 41.)
- ... E talc'her da arabadi warnon : deus, deus ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 96.)
- « Deus d'am c'hambr da ziskuizhañ ». — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 29.)
Stummoù rannyezhel
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Furm verb 2
deus /ˈdøːs/
- Stumm ar furm eus eus ar verb bezañ war-lerc'h mar
- Hennezh zo un torr-penn, mar deus unan !
- Mar deus un arc'h amañ ne dle ket bezañ goullo, a gredan. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 60.)
- War-lerc'h en, he, o , e-barzh en deus, he deus, o deus.
Notenn
- Skrivañ a reer bremañ : Mard eus.
Araogenn
deus /ˌdøs/
- A-wechoù, adstumm an araogenn eus.
- Deus pelec'h oc'h ?
Notenn
- Ne vez ket degemeret atav er yezh skrivet.