he

Gwelet ivez : he-

Gwelet ivez : hec'h

Katalaneg

he

Brezhoneg

Etimologiezh

Klotañ a ra gant genitiv benel kozh an araogenn « a » (sañskriteg : अस्यास् (asyās) « anezhi »), tra ma klot « e » gant genitiv gourel kozh an araogenn « a » (sañskriteg : अस्य (asya) « anezhañ »). Setu perak e vez ur c'hemmadur dre vlotaat goude « e » hag ur c'hemmadur dre c'hwezhañ goude « he ». Da geñveriañ gant ar c'hembraeg : clust « skouarn », ei glust « e skouarn », ei chlust « he skouarn ». Gant ur c'hwezhadur lakaet ouzhpenn e brezhoneg.^[1]

Indezeuropeg	Henamzer uhel Kentkeltiek h.a.	Henamzer Predeneg h.a.	Krennamzer uhel Henvrezhoneg h.a.	Krennamzer izel Krennvrezhoneg h.a.	Amzerioù modern Brezhoneg h.a.	Yezhoù all
*sih₂(en) (*só + *-ih₂) *sih₂m̥	*sī(en),	*hi		hy, hi	hi he
					hy, hi	Kerneveureg
				hi	hi	Kembraeg
		si				Galianeg
			sí		sí	Gouezeleg
						Romaneg
	*sī		siu, si	si, sie	sie	Germaneg

Raganv-gour

he /e/ pe /i/

1. Raganv-gour renadenn an trede gour unan benek implijet evel renadenn eeun a-raok ar verb.
   • Ni he saludo.
   • Ret e vo he douariñ er porzh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)
   • Lakaomp anezhi en un arched koad , hag he leuskomp da vont neuze war ar mor — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)
2. war-lerc'h ouzh

   ... ne skuizhe ket eus he sellet — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)

   ... ar merc'hed a oa eus he gwiskañ — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 104.)

   • — [...]. Deac'h e oan bet ouz he gwelout gant va noun, hag e lavare 'oa gwelloc'h. » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 29.)
3. d'he

Notenn

Kemmadur dre c'hwezhañ goude « he ».

Troidigezhioù

• alamaneg : sie ^(de)
• esperanteg : ŝin ^(eo)
• galleg : la ^(fr)
• gresianeg : την ^(el) (tin)
• haitieg : li

• italianeg : la ^(it)
• roumaneg : o ^(ro)
• saozneg : her ^(en)
• spagnoleg : la ^(es)
• veneteg : la, ła

Anv-gwan perc'hennañ

he /e/ pe /i/

1. Anv-gwan perc'hennañ an trede gour unan benel.
   • Ni a saludo he mamm.
   • Hac an rivier zo hanvet Dourgoat, A chencho he liou, ha he stat, (Gw. 125, An dialog etre arzur Roe d'an Bretouned ha Gunyclaff).
   • ... pa wisko an hiviz-se e skorno he holl izili, he c'horf a deuo da vezañ reut evel ur peul maen ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)
   • « Seitek hoc'h-unan ! » eme ar vamm, droug en he c’horf o klevout reiñ an anv-se d’he mab. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 237.)

Notenn

Kemmadur dre c'hwezhañ goude « he ».

Troidigezhioù

• alamaneg : ihr ^(de)
• esperanteg : ŝia ^(eo)
• galleg : son ^(fr) , sa ^(fr) , ses ^(fr)

• italianeg : suo ^(it) , sua ^(it) , suoi ^(it) , sue ^(it)
• saozneg : her ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 158.

Spagnoleg

he

1. Kentañ gour unan amzer-vremañ ar verb haber; em eus, am eus.
   • He dormido demasiado. Re em eus kousket.

Saozneg

Raganv-gour

he /hi/ digemm

1. Raganv rener an trede gour unan : [[[eñ]]

   He is coming. Eñ zo o tont / Emañ o tont.

Portugaleg

he