eno

Brezhoneg

Etimologiezh

Deveret eus an araogenn en ^[1].

Adverb

eno /ˈẽːno/

El lec'h a zo bet kaoz anezhañ ha ne weler ket.
- Guerz trist, son dudius a ziwan eno,
  O ! pegen kaër ec'h out, ma Bro ! — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
- Eno e oa eur plah vihan war ar vronn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 221.)
- Eno e oa tïer hag a oa diskaret. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 115.)
- Me n'on ket bet eno gwech ebet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
- Eno a zo (ez eus) tromorennou ; an hini a yelo e-barz na zeuio ket er-mêz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 546.)
- Ti-forn ha govel a oa eno gwechall. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)
- Nann, eno n'oa nemet ur paour kaezh manac'h, hervez ar gwel, e-kreiz e vrud. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 37.)
- Eno e chomjont ur pennad da selaou ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 222.)
- Neuze e tistrojont d'ar Spagn, en ur c'harroñs kaer a em gavas eno hag ac'h ae dre an aer, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 36.)
- Ar re all, pa glevjont, a redas ivez d'ar gambr, ha ma voe eno neuze trouz ha garm spontus. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 14.)
- — Eno emañ ma zi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 156.)
Dre ma n'eo ket ur ger-diskouezañ, en ur ster strizh, eo an adveb-lec'hiañ eno (kontrol da amañ, aze, ahont) , ne dlejed ket kavout an droienn setu eno.

Troioù-lavar

Troidigezhioù

alamaneg : da ^(de)
esperanteg : tie ^(eo)
galleg : là ^(fr) ; y ^(fr)
indonezeg : situ ^(id)
italianeg : ci ^(id) , vi ^(id)

japaneg : あそこ ^(ja) (asoko)
katalaneg : allà ^(ca) , allí ^(ca)
saozneg : there ^(en)
spagnoleg : ahí ^(es) , allí ^(es) , allá ^(es)

Daveoù

Roll an daveoù :

^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 114.