bronn

Brezhoneg

Etimologiezh

Tostaat ouzh bron, e kembraeg.

Anv-kadarn

bronn /ˈbrɔ̃nː/ benel (daouder : divronn, liester : bronnoù)

1. lodenn eus ar bruched

2. bezañ war ar vronn : maget gant ar vronn, o tenañ.
3. lakaat ur bugel war ar vronn
4. reiñ bronn
   • — « Mamm, bronn din, » eme ar skilbaotr, ken tev e zivesker hag e zivrec'h ha postoù ur gwele-kloz, ha ken bras e benn hag ur girin da lakaat dienn. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 69.)

Troioù-lavar

• reiñ bronn d'ar bal

Krennlavaroù

• Tri zra a lak ar bed da vont
  Beg ar soc'h, beg ar vronn
  Ha beg an ibil pa vez sonn.

Deveradoù

• brennid
• brennidenn
• bronneg
• bronnek
• advronnoù

Troidigezhioù

• esperanteg : mamo ^(eo) ,
• galleg : sein ^(fr) , mamelle ^(fr)