kirin

Brezhoneg

Ur girin (1) grag.

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

kirin /ˈkiːrĩn/ benel (furm vihanaat : kirinig, liester kirinoù)

1. Lestr (pri, krag) uheloc'h eget ledanoc'h
2. (Ent strizh) (Gwechall) Endalc'her da lakaat dienn a-raok e ribotat
   • — « Mamm, bronn din, » eme ar skilbaotr, ken tev e zivesker hag e zivrec'h ha postoù ur gwele-kloz, ha ken bras e benn hag ur girin da lakaat dienn. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 69.)
3. (A-wechoù) Plad forn
4. Boest-vouezhiañ
5. (Pemdez) Kokenn, penn.

Deveradoù

* kirinad

Troioù-lavar

• bezañ faout e girin : na vezañ fin

Troiennoù keñveriañ

• bezañ bouzar evel ur girin : bezañ bouzar-tre

Troidigezhioù

lestr (1)

• alamaneg : Terrine ^(de)
• galleg : terrine ^(fr)
• saozneg : terrine ^(en)

kokenn (2)

• galleg : crâne ^(fr)

Furm verb

kirin /ˈkiːrĩn/

1. Furm ar verb karout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :

— [...]. Evidon-me am eus great eur zac'had, hag a raio c'hoaz pa girin. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 62.)

Stummoù all

• karin

Troidigezhioù

• galleg : (j')aimerai ^(fr) ; (je) désirerai ^(fr) ; voudrai bien ^(fr)