Mont d’an endalc’had

c'hoari

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): hoari.[1]
Meneget e Buhez Sante Barba (1557): hoary.[2]
(Verb hag anv-kadarn) Kar d'ar verb brezhonek c'hoarvezañ/c'hoarvezout.
Testeniekaet en henvrezhoneg (guari, huari).(Daveoù a vank)
Da geñveriañ gant ar gerioù chwarae en kembraeg, gwary en kerneveureg.
(Furm verb) Savet diwar « c'hoari- », pennrann ar verb « c'hoari », hep dibenn-ger.

Verb

c'hoari /ˈxwɑː.ri/ (displegadur)

  1. Diduiñ, diverrañ e amzer.
    • Ar vugale ne reont nemet c'hoari.
  2. C'hoari un dra bennak: c'hoari diñsoù, c'hoari ar c'hartoù; c'hoari e benn; c'hoari da vat, c'hoari da fall; c'hoari harzhal :
  3. Kemer perzh en ur c'hoari.
  4. Kemer perzh en ur film, en ur pezh-c'hoari pe un abadenn sport.
    • C'hoari en ur pezh, en ur film.
  5. Seniñ gant (diwar-benn ur benveg sonerezh).
  6. c'hoari gant un dra bennak: ober gant un dra bennak, implij un dra bennak.
  7. c'hoari un dra bennak da un den: c'hoarvezout
  8. c'hoari un dra bennak gant un den (peurvuiañ) pe gant un dra: c'hoarvezout:
  9. Bezañ oberiant, labourat :
  10. c'hoari war un den : derc'hel warnañ
  11. C'hoari ar c'hontrol ouzh un den.

Distagañ

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

c'hoari /ˈxwɑː.ri/

  1. Furm ar verb c'hoari e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb c'hoari en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Anv-kadarn

c'hoari /ˈxwɑː.ri/ gourel (liester : c'hoarioù)

  1. Obererezh c'hoari.
  2. Doare ur c'hoarier da seveniñ e berzh en ur film pe en ur pezh-c'hoari.
  3. Doare da seniñ ur benveg sonerezh.
  4. kemmadur an anvioù-gwan brav, kaer, mat war-lerc'h c'hoari : c'hoari vat, c'hoari gaer, c'hoari vat

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Hoari, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
  2. Le mystère de Sainte Barbe, tragédie bretonne : texte de 1557..., lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.