krede

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	krede
dre vlotaat	grede
dre c'hwezhañ	c'hrede
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

krede /ˈkreː.de/

1. Furm ar verb krediñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Hep kemmadur :

Dija, e krede Vortigern, spurmantiñ e enebour yaouank o treuziñ adarre ar mor, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 27.)

Anagramoù

• keder
• redek

Troidigezhioù

• galleg : (elle)(il) croyait ^(fr)  ; osait ^(fr)