c'hoarioù
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn c'hoari hag an dibenn-ger -où.
Furm anv-kadarn
c'hoarioù /xwaˈriː.u/ gourel
- Furm lies an anv-kadarn c'hoari.
- Ha joa, ha festoù, ha c'hoarioù, ha dañsoù, m'ho ped da grediñ ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 47.)
- Plijout a rae dezhañ ar c'hoarioù-se, e-lec'h ma ranke ar baotred gouest lakaat o nerzh hag o ijin, a-barzh dont da vat gant o zaolioù. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 32.)
- Bugale en o dilhad gouronkañ ha diarc'hen o doa dilezet o c'hoarioù war an traezh evit arvestiñ a-dost ouzh an disparti. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)