diduiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus didu hag -iñ.

Verb

diduiñ /didy:i/

1. Diverrañ e amzer en un doare plijus.
   • Skridou int da zidui ha diouz ret, da gentelia, rak holl, war bouez unanig evel « Tri Mab ar Merour », ec’h echuont mat : digollet e vez ar re vat ha kastizet ar re fall. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 10.)

Gerioù heñvelster

• dihuediñ

Stummoù all

• diduañ

Troidigezhioù

• galleg : s'amuser ^(fr) , se divertir ^(fr)