gwelet

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Brezhoneg

Etimologiezh

(Verb) Savet diwar gwel.
Meneget er C'hatolikon (guelet).
Da geñveriañ gant ar verboù gweled en kembraeg, gweles en kerneveureg.
(Furm verb) Savet diwar « gwel- », pennrann ar verb « gwelet », hag an dibenn-ger « -et ».

Verb

gwelet /ˈgwɛː.lɛt/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Gwelout, merzout gant an daoulagad.
  2. Enklask, gwiriañ.
    • Hervez lezennoù ar vro, ar roue kozh, pa ne veze ket a baotred, a veze ret dezhañ ober tri goulenn ouzh e zanvez mab-kaer, ha gwelet dre eno hag a-walc’h a furnez, a nerzh-kalon, a spered, a ijin a c’helle kaout an den yaouank [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 10.)

Stummoù all

gwelout

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet gweled, gweloud.

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

gwelet /ˈgwɛː.lɛt/

  1. Anv-gwan-verb ar verb gwelet.
  2. Furm ar verb gwelet e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.