brallañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn brall hag al lostger -añ

Verb

brallañ /ˈbralːã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : brallet) (displegadur)
II. verb kreñv eeun

1. Lakaat (ar c'hleier) da seniñ o skeiñ gante pe o lakaat bole enne.
   • Ar c'hleier, d'ar brosesion, a vo brallet gant paotred ar c'hlaz. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 53.)
2. Kemenn ur gouel, un darvoud relijiel bennak dre seniñ ar c'hleier
   • Ar hleier o-unan ne vezont ket bralled heñvel evid ar henta, an eil hag an trede klas. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 91.)
3. Hejañ (diwar-benn an dud)
   • Bralla a rae e gorf en eur gana : [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
   • An ozhac'h a gemer un dornad plouz diouzh an hejerez hag a vrall e benn. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)

Deveradoù

• braller
• brallus

Troioù-lavar

• brallañ e gloc'h
• brallañ war-du unan bennak : diskouez bezañ a-du gant unan bennak kentoc'h eget gant unan bennak all

Troidigezhioù

• galleg : branler ^(fr) , ébranler ^(fr)
• galleg : (faire) sonner ^(fr) (cloche)
• galleg : osciller ^(fr)