kentañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « kent » hag al lostger « -añ » : derez-uhelañ an anv-gwan « kent ».

Anv-gwan petvediñ

kentañ /ˈkẽntã/

  1. derez-uhelañ an anv-gwan kent, implijet da verkañ ar renk a glot gant an niver unan,
  2. implijet war-lerc'h ar ger-mell:
  3. implijet war-lerc'h un anv-kadarn: an deiz kentañ, an den kentañ, an dra gentañ, an dro gentañ, an hini kentañ/an hini gentañ, ar re gentañ, an tamm kentañ, an tennoù kentañ, an avaloù kentañ, ar wreg kentañ, an oferenn gentañ, ar penn kentañ.
  4. (ar) penn kentañ
  5. ar wech kentañ, an taol kentañ, an dro gentañ
  6. e troiennoù amzeriañ: warc'hoazh kentañ, fenoz kentañ, disul kentañ...
  7. (bezañ) da gentañ
  8. e troiennoù kimiadiñ:
  9. da verkañ an deiz resis:
  10. bezañ eus ar c'hentañ : eus an dibab !
  11. Bezañ eus deiz kentañ ar sizhun, eus deizioù kentañ ar sizhun : bezañ speredek.
  12. ober e bask kentañ
  13. E penn kentañ ar frazenn, dirak ur verb: kentañ tra .
  14. kentañ a...: kentañ tra a
  15. e penn kentañ ur frazenn, dirak un anv kadarn, en ul lavarenn-stag:
  16. ar c'hentañ ar gwellañ
  17. kentañ ma, kentañ gwech ma, kentañ tro ma:

Gerioù enepster

Deveradoù

Troioù-lavar

Krennlavarioù

Troidigezhioù

Gwelet ivez


Niver a-raok :
Niveroù petvediñ e brezhoneg Niver war-lerc'h :
eil