pothouarn

Brezhoneg

Etimologiezh

Ger kevrennek savet diwar an daou anv-kadarn pod hag houarn.

Anv-kadarn

pod-houarn, pothouarn /poˈtuːarn/ /puˈtuːarn/ gourel (furm vihanaat : pothouarnig, liester : pothouarnioù).

1. Lestr keginañ metal a dalvez da boazhañ boued ; chaodouron, kaoter
   • An deiz war-lerc'h e vije poazhet leizh ar pod-houarn ; [...]. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 46.)
   • Bepred ne zigemere netra digante nemet da goulz pred, evit ober dezhe plijadur, un aval-douar pe zaou, diouzh ar pothouarn. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 85.)
   • Hemañ a zo ken du e zaouarn hag eur pouthouarn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 42.)
   • Hemañ, 'vat, goude ma vo ar c'hentañ er skol, ne lakaio ket brasoc'h pothouarn a se war an tan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 428.)
2. Den sot
   • <skouer.>

Troioù-lavar

• koll e bothouarn bihan : koll pasianted, mont e fulor

Troiennoù keñveriañ

• du evel pothouarn Mari-Job : du-tre
• bezañ en e bod-houarn bras

Divinadelloù

• Korf heb ene, diouskouarn hep penn, treid heb ivinou ? — Ur pout-houarn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 331.)

Troidigezhioù

• galleg : marmite ^(fr)