degemere
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar degemer-, pennrann ar verb degemer pe degemerout, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | degemere |
| dre vlotaat | zegemere |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tegemere |
| amreizh | tegemere |
degemere /de.ɡẽ.ˈmeː.re/ pe /di.ɡẽ.ˈmeː.re/
- Furm ar verb degemer/degemerout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne, da skouer) :
- Ar merour a zegemere an urzhioù digant an ostizien. — (Kivijer, Dreistbevañ, Al Liamm, niv. 175, Meurzh - Ebrel 1976, p. 107.)
- Bepred ne zigemere netra digante nemet da goulz pred, evit ober dezhe plijadur, un aval-douar pe zaou, diouzh ar pothouarn. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 85.)