renk
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
 Gwelet ivez : Renk
|
Etimologiezh
Anv-kadarn
renk benel; liester renkoù.
- stad er gevredigezh
- — [...]. An askol a zere beza e-touez bokedou ar jardin, tost evel ma tere ouz eur pilhaouer truilhennek azeza e-touez an duchentil kaer ouz taol ar roue, pe c'hoaz e giz m'eman renk al lostek Paolig e-touez êlez sentus Baradoz Doue. [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 19.)
- bezañ a renk uhel, a renk izel
- Jilig. − [...]. Evidon-me ne gredan ket e c'hellfed anaout ac'hanoc'h, rak doare eur vaouez a renk uhel ho peus evelse ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 39.)
- en droienn en renk
- bezañ, mont en renk
- sevel en renk : uhelaat e renk er gevredigezh
- C'hoant an nevoa da gaout pep tra evitan e-unan: an arc'hant, da brenan dilhad kaer, hag ar c'hi ive, evit bean stummet brao, ha sevel en renk, mar gallje. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 2.)
- bezañ, mont a-renk
- Ker buan ar zoudarded a ioa a renk, a-hed ar c'hleuz, var an hent braz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 183.)
- renk-oc'h-renk : renk-ouzh-renk
- Ma ne oa ket par dezhañ da lakaat ar re yaouank da gerzhout renk-oc'h-renk, ne oa ket gwall ampart war ar brezhoneg, daoust d'al levrioù niverus en devoa prenet evit e studiañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 117.)
- bezañ en e renk : el lec'h dleet d'un den er gevredigezh
- [...]. — C'hwi a vezo da gentañ ha me da eil hag en hent-se e vezin em renk. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 56.)
Troioù-lavar
Furm verb
renk /ˈrenk/
- Furm ar verb renkout en trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- Dibaot eo an ostizien vat ; nemet muioc'h a se a verit o deus ar re a zo urzh gante, hag a chom hep ober gaou, o werzhañ o zraoù re ger, pe o werzhañ traoù re fall d'an dud a renk ober o diskenn en o zi pe o reiñ da evañ d'ar re ha n'o deus dija evet nemet re. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 370.)