kleier
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn kloc'h hag an dibenn-ger -ier, gant ur pebeiladur vogalennek ha fatadur ar c'h.
Furm anv-kadarn
kleier /ˈklɛjːɛr/
- Furm lies an anv-kadarn kloc'h
- Kas a ra neuze ar c'horf marv d'an tour, indan ar c'hleier, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 201.)
- [...], penôs n'an neus, tro-war-dro, iliz ken kaer hag o iliz, tour ken dantelezet hag o hini, kleier da gana ken seder, ken dudius hag o re. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 7.)
- A-vec'h e weled gouleier an hentoù e kostez ar Sklaerder hag edo kleier noz ar Pellgent o seniñ er pellder. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 10.)
- Red e vo son ar hleier. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 481.)
- Er pellder, kleier a sone an « Angelus » e tour iliz Sant-Ke. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 79.)
- Nag a blijadur sevel en tour da zeni ar c'hleier, en em lezel da vralla a-istribill ouz ar c'herdin pa vez fin d'ar zon. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 70.)
- Kleier an tour a vez ive soniou-glaz ganto bemdez. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 90.)
- bleunioù
- Ar c'hleier-se a ya gant ar skorn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)