gouenn

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

gouenn /ˈɡwɛnː/ benel (furm vihanaat : gouennig, liester : gouennoù)

1. (bevoniezh) Isrannad eus ur spesad, a voder enni hiniennoù dezhe perzhioù boutin deuet dre hêrezh ; gouennad
   • A-drek ar gwerennoù e weled glazarded ha naered a bep gouenn o ruzañ hag o weañ o c'horfoù war bezhioù koad ha tammoù mein. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 32.)
2. (Dre astenn-ster) Spesad, en ul live yezh diresis
   • <skouer.>
3. Tud renket a-gevret en ur bodad dre an abeg m'o deus an hevelep kredenn, an hevelep si, an hevelep micher, hag all
   • Skubit buan, o va Doue, diwar leurenn ar bed, gouenn milliget ar gristenien-se. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 26.)
   • N'eo ket Laouig eus ar ouenn tud-se. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 29.)
   • ..., ha meur a c'hiz, hanter bagan hag hanter gristen kalz koshoc'h c'hoazh, hag a vez heuliet atav gant re ar ouenn gozh-douar-se a zalc'h dezho kalet hag o deus doujañs evito. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 33.)
4. Orin kevredigezhel, kendere
5. bezañ a ouenn vat, a ouenn uhel:
6. (dre skeudenn-lavar) Doug da ober tra pe dra (diwar-benn an dud, al loened)
   • <skouer.>
7. (Pemdez) Nebeut
   • <skouer.>

Deveradoù

• diouennañ
• enepgouennelouriezh
• gouennad
• gouennañ
• gouennel
• gouennelour
• gouennelouriezh
• gouenner

Gerioù kevrennek

• gouennlazh

Troioù-lavar

• bezañ a ouenn da
• bezañ gouenn en unan bennak
• bezañ gouenn en un dra bennak
• bezañ trec'h d'e ouenn
• heuliañ e ouenn
• trec'hiñ gouenn
• evit n'aio ar ouenn da goll

Krennlavarioù

• Gouenn diwar ouenn :
  Diwar laou ne vez ket c'hwenn.

Troidigezhioù

• galleg : espèce ^(fr) , race ^(fr) , origine ^(fr)
• spagnoleg : race ^(en) , origin ^(en)