doug
Neuz
Brezhoneg
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
- (Anv-kadarn) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
- (Furm verb) Savet diwar doug-, pennrann ar verb dougen, hep dibenn-ger.
Anv-kadarn
doug /ˈduːk/ gourel hollek
- Nerzh diabarzh a gas un den davet un pen all pe un dra.
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
- galleg : prédisposition (fr)
Furm verb
Kemmadur | Furm |
hep | doug |
dre vlotaat | zoug |
dre c'hwezhañ | digemm |
dre galetaat | toug |
amreizh | toug |
doug /ˈduːk/
- Furm ar verb dougen e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Ur vantell zo ganti, war he brec’h eo he doug. — (Frañsez-Vari Klec'h, Hunvre ann Duk a Vreiz, Iann Pevare, e-barzh Bleuniou-Breiz, Th. Clairet, Kemperle, 1862, p. 224.)
- Ar merser a zoug war he chouk,
Ar bennhêrez a zoug a-raok. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 186.) - Evel-se pep gwezenn vat a zoug frouezh mat ; mes ur wezenn fall a zoug frouezh fall. — (Aviel hon Aotrou Jesus-Christ hervez Sant Vaze, Pariz, 1890, p. 18.)
- Perak e toug ar chapel an anv a Gozh-Iliz ? — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 927.)
- Furm ar verb dougen en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
- Ac’hanta, doug ma bec’h diouzhtu. — (Alc'houeder Treger (Erwan Berthou), Dre an Delen hag ar C’horn-boud, Sant-Brieg, Pariz, 1904, p. 102.)